Бакнежи од јужното каберне | Terroir.mk

Најава на едно пријатно Каберне кое веќе неколку години ме заведува со своите седативни ароми и никако да се појави на пазарот.

До пред неколку декади француските кабернеа од левиот брег на реката Жирон во  Бордо, во чија чест пред неколку века се изградија познатите дворци  како Марго, Лафит и слични , се сметаа за неповторливи примери на вина со висок квалитет кој тешко се следат. Денес треба да бидеме свесни дека еден од клучните фактори за таквата перцепција се и ретко поволните услови да се добие квалитетно каберне во Бордо, што во она време помеѓу француското благородништво како и нивните англиски верни конзументи ја зголемуваше потрагата за таквите вина која резултираше со високи цени, лукративни зделки и голема помпа околу винскиот Бордо. Па така до ден денес има остатоци од таа приказна помеѓу дел од виските познавачи кои на кабернеата од потоплите климатски зони гледаат нефер инфериорно со често коментирани "здодевни" џемести ароми, а прстите им се сеуште лепливи од утринскиот џемест појадок кој со сласт го изеле. Е па не може така!
Имаме и ние Каб за трка. 

Покрај неколкуте мои омилени домашни кабернеа би сакал да ви откријам едно Каберне кое веќе со години ме плени со неговата елеганција, смирувачки ароми  и сочни овошно-зачиски бакнежи.  Вино со кое може да воспоставите релација. Вие да му шепотите а тоа да ви одговара секогаш со нова сочна арома, и така до недоглед. Својот пат како и сите други вина го започнува во форма на грозд, родено во непосредна близина на една од македонските вински меки, Неготино, на микролокацијата Калдрма. Неговата трансформација во вино ја "надгледува" Ристо Јордановски, потенцирајќи на  минималните интервенции во производството на ова вино, Она што го има ова вино е експресијата на тероарот, но во него буквално се огледува и филозовијата и карактерот на неговиот креатор. Ако го запознаете, лесно ќе ме разберете што сакам да кажам. Покрај Ице во "надгледувањето" тука се и неговиот брат Јадран како и нивниот пријател Влатко Синадиновски. Тоа воедно ја потврдува народната дека нема лошо вино од добри луѓе.

Единствено фрустрирачки кај ова вино ми е што веќе неколку берби не се појавува на пазарот. "Полека" - ми вели Ристо, како да бара уште нешто дополнително за да произведе, ете конечно, вино на столетието. А јас пак ја гледам етикетата со централно поставената желка опкружена со некој LSD бои околу неа, која им е патем семеен знак, и си помислувам дека не ќе да е случајно ова, работите се движат споро но сигурно како и желката, кон врвот, би додал. 

Останале уште неколку шишиња од ова убаво Каберне 2017, па винските вљубеници ќе можат да се почестат во новиот вински бар ЕНО, лоциран во новите зградички кај ѕидот за "пењање", со поглед на Вардар,  кој за неколку дена планира да го отвори Ристо - Ице.  А за оние "стручните" од почетокот на приказната им дувнувам од дланката  "сочни бакнежи"  во име на кабернеата од југот.